E vërteta me të cilën kishte arrdhur, i hutonte edhe mëndjet më kundërshtare nga mesi i tij!

Ai u tha pasuesëve të tij, që një natë kishte udhëtuar me diçka që i ngjante një kafshe, nga Mekka në Jerusalem dhe më pastaj nga Jerusalemi për në qiell. Këtë histori e besuan muslimanët si Ebu Bekri, dyshuan disa që sapo kishin kalu në Islam, ndërsa Mekkasit e pasur dhe Idhujtarë, u tallën me këtë ndodhi

Shkruan: Irfan Agushi

Edhe sot vazhdon i njejti trend. Besimtarët e vërtetë e besojnë një gjë të atillë, muslimanët e luhatshëm thonë: „besojmë, por pyesin se si është e mundur kjo“! Ndërsa atesitët vazhdojnë të tallen me atë që ne quajmë Mrekulli.

Duke ndjekur gjurmët që ka lënë profeti Muhammed s.a.v.s. jam ballafaquar me shumë çështje të cilat më kanë bërë të mendoj gjërë e gjatë, të kaloj netë pa gjumë, duke kombinuar ngjarrjet e duke analizuar fjalët e tij. Në një moment arrita tek hadithi ku Muhammedi s.a.v.s. thotë „Zoti ma mundësoi që shkretëtirën e Mekkes ta kthej në Flori. Por unë i thash: O Zot, unë dëshiroj një ditë të jem i ngopur dhe tjetrën ditë i urritur. Kur të jem i ngopur të falemenderoj Ty, e kur të jem i urritur të kërkoj prej Teje.“

Thash në vehte, „Subhanallah“, a ka njeri në Tokë që mund të refuzoj një ofertë të këtillë! Më pastaj më shkoi mendja tek gjith ata njerëz që e dëgjuan këtë fjalë në kohën kur jetoi profeti, por nuk e besuan. Përderisa isha në këtë pikë fillova të mendoj dhe për një moment tjetër. Vitin e fundit të jetës së tij. Ai dhe Islami që shpalli Zoti përmes tij, kishin triumfuar. Atë tani e besonin dhe ndiqnin mbi 150 000 njerrëz të cilët ishin takuar me atë njëherë në jetën e tyre, ose kishin jetuar dhe vepruar me atë për një kohë të gjatë. E besuan dhe qindra mijëra të tjerë por që largësia nuk ua mundësoj të takoheshin. Dhe kur e mendoj këtë të fundit, them me vehte. Sikur të gjitha ato histori, si ajo e Miraxhit të ishin të shpikura, atëherë çfarë e pengoi Muhammedi s.a.v.s. të shpik dhe një histori të vogël dhe shumë të besuar, e cila atë do ta bënte njeriun më të pasur në Gadishullin Arabik dhe të largonte varfërinë dhe jetën e vështirë nga shtëpia e tij. Çfarë e pengoi Muhammedin s.a.v.s. që atyre 150 000 njerrëzve t`ju thoshte që pose i japin nga „10 dirhem / 10  euro“, familjes së profetit, do të fitonin Xhennetin! Diçka që do të ishte shumë më e lehtë për ta besuar, se sa p.sh. të besosh në Mrekullinë e Miraxhit. Apo se një ditë Suraka, do kishte mundësi të vendoste në duart e tia Bylyzikët dhe stolitë e Mbretit Pers!

Kishte ditë, javë madje edhe muaj të tëra që në shtëpinë e Muhammedit s.a.v.s. nuk ndizej zjar, pasi nuk kishte se çfarë të gatuhej. Ai nuk u pasurua asnjëherë dhe si rezutat nuk kishte pasuri për tju lënë familjes pas vdekjes se tij.

E vërteta me të cilën kishte arrdhur, i hutonte edhe mëndjet më kundërshtare nga mesi i tij. Historitë e tij, vazhdojnë të turbëllojnë kokat dhe mendimet e qindra e mijëra njerëzve, që ndjekin rrugë të ndryshe për të arritur te Zoti.

Kushdo që i përvishet punës, për të sjellur argumente se Muhammedi a.s. nuk ishte profet dhe se gjithçka qe një trillim, zbrapset dhe mbetet pa fjalë kur ballafaqohet me faktin se si ai, Muhammedi a.s. e jetoi jetën e tij në varfëri edhe atëherë kur kishte në dorë një shtet të tërë, me mijëra njerëz që pritnin në rradhë për të bërë atë çfarë ai ju thoshte.