Të vësh dorën nën gur

Nje here nje sulltan deshi t‘i sprovonte njerezit e tij perreth dhe t‘u jepte nje mesim per arritjen e suksesit.  Keshtu qe, fshehurazi, kerkoi qe ne mes te rruges afer pallatit te tij ta vendosnin nje gur te madh. Nderkohe qe vete shikonte permes dritares se pallatit.

Aty pari kaloi nje vezir (minister), e pa gurin, mirepo nuk i shkoi nder mend ta hiqte nga rruga dhe te fitonte sevapin e sadakase – sipas thenies se Muhammedit a.s. Veziri u largua qe aty duke thene: duhet te bisedoj me sulltanin dhe te ndajme nje vend pune a nje resor te veçante qe do te merret me largimin e gureve nga rruga.

Me vone aty pari kaloi nje komandant ushtrie. Edhe ai i shkoi rrotull gurit por nuk e largoi. Perkundrazi u nxeh shume keq dhe duke u larguar tha se per kete do ta lajmeronte vezirin dhe se do ta denonte ate qe e kishte vene kete gur ne mes te rruges.

Me vone erdhen edhe shume lajkatare e karagjoza te pallatit, te cilet silleshin e peshtilleshin rreth sulltanit si parazite te poshter. Keta jo qe e larguan gurin nga rruga, por sikur ishin te gezuar qe qenka krijuar nje pengese e re, nje problem i ri. Sepse keta shkrihen nga qejfi kur shfaqen probleme e pengesa dhe asnjeren prej tyre nuk arrijne ta kapercejne dot. Jane sehirxhinj tinzare te se keqes.

Me vone erdhi nje poet i pallatit te sullanit. Edhe ky e kundroi mire e me kujdes gurin, u largua menjane dhe nisi te shkruante nje poezi per kete gur dhe kete pastaj t‘ia perkushtonte sulltanit. Per kete natyrisht qe priste ndonje çmim a shperblim te majme.

Sulltani i vezhgon permes dritares se tij. Askush nuk e mori guximin ta largonte gurin nga rruga.

Me vone aty u paraqit nje fshatar, nje bujk. Ai kur e pa gurin qe ishte ne mes te rruges tha: ky i pengon ketu çdokujt, hajt ta largoj nga rruga e te fitoj ndonje sevap. U pervesh mire, ia vuri doren gurit ne anen e poshtme dhe me disa te shtyra majtas-djathta e largoi gurin nga rruga. Kur, ne vendin ku me pare ishte guri, aty pa nje qese. E hapi ate, por ç‘te shihte, plot flori. Ne qese sulltani kishte vene edhe nje shenim ne nje copez letre: „Ky shperblim eshte per ate qe e ve doren nen gur!“

Prej atehere e kendej thuhet se kjo thenie u be nje proverb per te treguar se suksesi arrihet duke e vene doren nen gur, duke marre mbi supe pergjegjesine e duhur, duke rrezikuar, duke flijuar e sakrifikuar shume mund, djerse e mend. Suksesi e ka çmimin e vet, prandaj edhe me ne fund eshte shume i kendshem!

————————
Dr. Nurullah Genç

Nga turqishtja:
Rejhan Neziri